Kwiecień 2004

KOTY W KLATKACH

Kot jest zwierzęciem towarzyszącym człowiekowi od stuleci. Może nie jest tak uzależniony od nas ludzi jak pies, ale stał się pełnoprawnym domownikiem.
Rozwijająca się urbanizacja oraz brak czasu na obcowanie z "czasochłonnym" psem sprawia, że coraz częściej kot znajduje miejsce w domu. Mało wymagający co do utrzymania, trochę wybredniejszy od psa jeżeli chodzi o jedzenie zyskał i zyskuje co raz to nowe grono wielbicieli. Poza tym jego niezależność przysparza mu zwolenników.

Wiadomym jest, że koty bardzo dobrze czują się w sobie znanym terenie i nawet małe mieszkania wystarczają im jako ich rewir. Każde jego rozszerzenie wiąże się z tęsknotą kota do dalszej penetracji i poszerzania życiowego obszaru. Dlatego w niektórych wypadkach pokazanie kotu możliwości ucieczki, czy możliwości wyjścia na dwór kończy się uporczywym miauczeniem i prośbą o wypuszczenie.
Jedną z możliwości zapewnienia kotu ruchu na wolnym powietrzu jest spacer na smyczy, jednak ograniczenia czasowe, czy też "dziwne" spojrzenia przechodniów sprawiają, że jest to kłopotliwe.

Dr Jarosław Mazur,
hodowca i prowadzi własną praktykę weterynaryjną

ŁĄCZENIE GOŁĘBI W PARY

Wiosenne łączenie gołębi w pary jest bardzo ważną czynnością w hodowli.
Dla niedoświadczonych hodowców jest ono bardzo kłopotliwe, ale nawet starsi hodowcy nie lubią zbytnio tej czynności ponieważ - zwłaszcza przy zmianie połączeń - jest w gołębniku gwarno, sporo zamieszania; gołębie toczą bójki, szczególnie wówczas, gdy zmieniamy w parach partnerów lub przydzielamy im inne cele gniazdowe.

Dlatego też niektórzy hodowcy, zwłaszcza starsi, pozwalają na to, by gołębie łączyły się dowolnie, bez ich ingerencji, dobierając się w pary na zasadzie wzajemnej sympatii. Wpuszczają więc do gołębnika odpowiednią ilość samczyków i samiczek i pozwalają im na swobodny dobór. Wielu uważa, że potomstwo takich par, które połączyły się spontanicznie, "z miłości", jest z reguły lepsze. Ingerują jedynie w sytuacjach szczególnych, gdy dojdzie do połączenia niepożądanego, np. w zbyt bliskim pokrewieństwie. Jednakże w planowej pracy hodowlanej tego rodzaju postępowanie nie wchodzi w rachubę. Wówczas pary łączy się w sposób celowy, przemyślany, według z góry ustalonego planu. Tekst jest przedrukiem z nr 1/2004 kwartalnika, pt.: "Mistrzowskie hodowle gołębi pocztowych". Wydawca: Janina Patas, Brzoskwinia 241, 32-084 Morawica. Tel. 012/283-96-34, e-mail: jankka@wp.pl

TRASZKI - PODWODNE SMOKI

Traszki zwane też trytonami należą do grupy płazów ogoniastych (Urodela) i rodziny salamandrowatych (Salamandridae). Są to zwierzęta drapieżne o wodno-lądowym trybie życia. W naszym kraju występują cztery ich gatunki: traszka zwyczajna, traszka grzebieniasta, traszka górska i traszka karpacka. Są to płazy o bardzo ciekawej biologii i pięknym ubarwieniu, jednak z uwagi na skryty tryb życia, poza okresem godowym, nie spotykamy się z nimi zbyt często.

Charakterystyka ogólna

Traszki są bardzo tolerancyjne i nierzadko zadowalają się nawet silnie zanieczyszczonymi zbiornikami. W okresie rozrodczym dymorfizm płciowy u wszystkich gatunków jest bardzo wyraźnie zaznaczony. Wiosenne gody odbywają wyłącznie w środowisku wodnym. Zapłodnienie u traszek jest wewnętrzne, czyli następuje w ciele samicy. W skórze...

Traszka zwyczajna (Triturus vulgaris)
Najpospolitszy gatunek traszki w Polsce i jednocześnie żyjący najbliżej człowieka. Szczególnie licznie spotykany na nizinach. Ciało ma wysmukłe, a skórę gładką.

Traszka grzebieniasta (Triturus cristatus)
Jest to nasz największy gatunek traszki i jednocześnie najbardziej związany ze środowiskiem wodnym. Samce dorastają do 14-15, a samice 16-17 cm długości.

Traszka górska (Triturus alpestris)
Dorasta od 8 (samiec) do 11 (samica) cm długości. Występuje w różnorodnych zbiornikach, od czystych źródeł górskich po silnie zanieczyszczone bajora.

Traszka karpacka (Triturus montandoni)
Jest to nasz najmniejszy gatunek traszki osiągający rozmiary od 6-7 (samiec) do 10 (samica) cm długości. Ciało mają krępe i krótkie.

Ochrona gatunkowa Wszystkie gatunki traszek są w Polsce prawnie chronione.

Dr Hubert Zientek
Redaktor Naczelny Magazynu Weterynaryjnego
Mgr Arkadiusz Prażmowski

Rottweiler

Pochodzi z południowych Niemiec i tam właśnie zajęto się jego hodowlą. W Polsce coraz bardziej popularny ze względu na dość szerokie zastosowanie. Z jego usług coraz częściej korzysta policja, a także inne służby. Może być używany w ratownictwie jako pies pociągowy. W rękach przeciętnego amatora przydatny będzie w charakterze obrońcy, a także do towarzystwa. Wzrost: pies 61-68 cm, suka 56-63 cm. Jest atletycznie zbudowany i swym wyglądem wzbudza respekt.

HISTORIA RASY. CECHY PSYCHOFIZYCZNE. PRZEZNACZENIE. SZKOLENIE

Leonard Wach

Profesjonalna tresura i szkolenie. Uznany autorytet - autor wielu publikacji w prasie oraz książkowych.

POWRÓT
STRONA GŁÓWNA

Wydawnictwo Fauna&Flora Adres: 45-061 Opole ul. Katowicka 55. Tel. 77/403-99-11.
e-mail:redakcja@faunaflora.com.pl
Redakcja gazety: zespĂłĹ. Redaktor naczelny: Marek Orel, tel. +48 608 527 988.
Sekretarz redakcji: Janusz Wach, tel. +48 606 930 559. Korekta: Iwona Stefaniak.