Kwiecień 2004KOTY W KLATKACH![]() ![]() Kot jest zwierzęciem towarzyszącym człowiekowi od stuleci. Może nie jest tak uzależniony od nas ludzi jak pies, ale stał się pełnoprawnym domownikiem. Rozwijająca się urbanizacja oraz brak czasu na obcowanie z "czasochłonnym" psem sprawia, że coraz częściej kot znajduje miejsce w domu. Mało wymagający co do utrzymania, trochę wybredniejszy od psa jeżeli chodzi o jedzenie zyskał i zyskuje co raz to nowe grono wielbicieli. Poza tym jego niezależność przysparza mu zwolenników. Wiadomym jest, że koty bardzo dobrze czują się w sobie znanym terenie i nawet małe mieszkania wystarczają im jako ich rewir. Każde jego rozszerzenie wiąże się z tęsknotą kota do dalszej penetracji i poszerzania życiowego obszaru. Dlatego w niektórych wypadkach pokazanie kotu możliwości ucieczki, czy możliwości wyjścia na dwór kończy się uporczywym miauczeniem i prośbą o wypuszczenie. Jedną z możliwości zapewnienia kotu ruchu na wolnym powietrzu jest spacer na smyczy, jednak ograniczenia czasowe, czy też "dziwne" spojrzenia przechodniów sprawiają, że jest to kłopotliwe. Dr Jarosław Mazur, hodowca i prowadzi własną praktykę weterynaryjną ŁĄCZENIE GOŁĘBI W PARY![]() Wiosenne łączenie gołębi w pary jest bardzo ważną czynnością w hodowli. Dla niedoświadczonych hodowców jest ono bardzo kłopotliwe, ale nawet starsi hodowcy nie lubią zbytnio tej czynności ponieważ - zwłaszcza przy zmianie połączeń - jest w gołębniku gwarno, sporo zamieszania; gołębie toczą bójki, szczególnie wówczas, gdy zmieniamy w parach partnerów lub przydzielamy im inne cele gniazdowe. Dlatego też niektórzy hodowcy, zwłaszcza starsi, pozwalają na to, by gołębie łączyły się dowolnie, bez ich ingerencji, dobierając się w pary na zasadzie wzajemnej sympatii. Wpuszczają więc do gołębnika odpowiednią ilość samczyków i samiczek i pozwalają im na swobodny dobór. Wielu uważa, że potomstwo takich par, które połączyły się spontanicznie, "z miłości", jest z reguły lepsze. Ingerują jedynie w sytuacjach szczególnych, gdy dojdzie do połączenia niepożądanego, np. w zbyt bliskim pokrewieństwie. Jednakże w planowej pracy hodowlanej tego rodzaju postępowanie nie wchodzi w rachubę. Wówczas pary łączy się w sposób celowy, przemyślany, według z góry ustalonego planu. Tekst jest przedrukiem z nr 1/2004 kwartalnika, pt.: "Mistrzowskie hodowle gołębi pocztowych". Wydawca: Janina Patas, Brzoskwinia 241, 32-084 Morawica. Tel. 012/283-96-34, e-mail: jankka@wp.pl TRASZKI - PODWODNE SMOKI![]() Traszki zwane też trytonami należą do grupy płazów ogoniastych (Urodela) i rodziny salamandrowatych (Salamandridae). Są to zwierzęta drapieżne o wodno-lądowym trybie życia. W naszym kraju występują cztery ich gatunki: traszka zwyczajna, traszka grzebieniasta, traszka górska i traszka karpacka. Są to płazy o bardzo ciekawej biologii i pięknym ubarwieniu, jednak z uwagi na skryty tryb życia, poza okresem godowym, nie spotykamy się z nimi zbyt często. Charakterystyka ogólna Traszki są bardzo tolerancyjne i nierzadko zadowalają się nawet silnie zanieczyszczonymi zbiornikami. W okresie rozrodczym dymorfizm płciowy u wszystkich gatunków jest bardzo wyraźnie zaznaczony. Wiosenne gody odbywają wyłącznie w środowisku wodnym. Zapłodnienie u traszek jest wewnętrzne, czyli następuje w ciele samicy. W skórze... Traszka zwyczajna (Triturus vulgaris) Najpospolitszy gatunek traszki w Polsce i jednocześnie żyjący najbliżej człowieka. Szczególnie licznie spotykany na nizinach. Ciało ma wysmukłe, a skórę gładką. Traszka grzebieniasta (Triturus cristatus) Jest to nasz największy gatunek traszki i jednocześnie najbardziej związany ze środowiskiem wodnym. Samce dorastają do 14-15, a samice 16-17 cm długości. Traszka górska (Triturus alpestris) Dorasta od 8 (samiec) do 11 (samica) cm długości. Występuje w różnorodnych zbiornikach, od czystych źródeł górskich po silnie zanieczyszczone bajora. Traszka karpacka (Triturus montandoni) Jest to nasz najmniejszy gatunek traszki osiągający rozmiary od 6-7 (samiec) do 10 (samica) cm długości. Ciało mają krępe i krótkie. Ochrona gatunkowa Wszystkie gatunki traszek są w Polsce prawnie chronione. Dr Hubert Zientek Redaktor Naczelny Magazynu Weterynaryjnego Mgr Arkadiusz Prażmowski Rottweiler![]() Pochodzi z południowych Niemiec i tam właśnie zajęto się jego hodowlą. W Polsce coraz bardziej popularny ze względu na dość szerokie zastosowanie. Z jego usług coraz częściej korzysta policja, a także inne służby. Może być używany w ratownictwie jako pies pociągowy. W rękach przeciętnego amatora przydatny będzie w charakterze obrońcy, a także do towarzystwa. Wzrost: pies 61-68 cm, suka 56-63 cm. Jest atletycznie zbudowany i swym wyglądem wzbudza respekt. HISTORIA RASY. CECHY PSYCHOFIZYCZNE. PRZEZNACZENIE. SZKOLENIE Leonard Wach Profesjonalna tresura i szkolenie. Uznany autorytet - autor wielu publikacji w prasie oraz książkowych. POWRÓT STRONA GŁÓWNA Wydawnictwo Fauna&Flora Adres: 45-716 Opole ul. Spychalskiego 13/1A |