darewit Inkubatory do jaj animar terrarystyka Poid?a, karmid?a, inkubatory, siatki
(zwierz?ta, og?oszenia)
Og?oszenia, zwierz?ta,

Marzec 2004



BANTAMKI
Aborygenek długoczuby
Kuc szetlandzki
Ryby labiryntowe - Bojowniki
Lis rudy. Jako przykład ingerencji człowieka w środowisko
Boczniaki. Uprawa w warunkach amatorskich
Ogłoszenia drobne

Umieszczone informacje są fragmentami artykułów zamieszczonych w bieżącym wydaniu.

1.BANTAMKI


drób ozdobny, drób, kura, kura, kurnik, Bantamki cenione są za niezwykły temperament, szlachetny wygląd i niewielkie rozmiary, a możliwość wyboru wśród kilkunastu odmian kolorystycznych zadowoli na pewno nawet najbardziej wybrednych hodowców. Utrzymanie tych pełnych wdzięku karzełków nie wymaga dużych nakładów, ale trzeba pamiętać o właściwym żywieniu, nie dopuszczając do zatuczenia ptaków. Prawidłowo żywiona kurka może znieść około 90 kremowo białych jaj w ciągu roku. Ptaki nie są specjalnie wymagające co do utrzymania, jednak należy zapewnić im suchy kurnik. Zaletą w hodowli tej rasy jest na pewno to, że ptakom wystarczy wręcz bardzo ograniczona ilość miejsca i nawet w najmniejszym ogrodzie ta filigranowa, żywa kurka będzie jego wielką ozdobą.

(pełny tekst artykułu w nr 03/2004)



Autor: Aneta Zniszczyńska










2. Aborygenek długoczuby


(7kB) Ten niezwykle efektowny gatunek gołębia jest bardzo lubiany przez licznych hodowców na całym świecie. Na zainteresowanie tym gatunkiem ma wpływ nie tylko niekwestionowana uroda ptaków, ale także ich odporność i łatwość hodowli. Myślę, że i w naszym kraju ten uroczy gołąbek wzbudzi większe zainteresowanie, bo w pełni na to zasługuje. Zniesienie dwóch białych jaj poprzedzone jest efektownym tokowaniem samca. Po osiemnastu, a niekiedy po dwudziestu dniach wysiadywania lęgną się pisklęta, co poznamy po wydobywających się z gniazda piskach. Podczas wysiadywania jaj i podczas ogrzewania piskląt, samiec nieustannie uzupełnia konstrukcję gniazda, przynosząc materiał rozrzucony na podłożu woliery. Aborygenki długoczube są bardzo płochliwe i nie należy ich niepokoić, ponieważ mogą porzucić wysiadywane jaja, a nawet małe pisklęta. Młode gołąbki opuszczają gniazdo najczęściej w dwudziestym pierwszym dniu życia i dokarmiane są przez rodziców kolejne dwa, a nawet trzy tygodnie. W tym czasie musimy bacznie obserwować ptaki, bowiem para rodzicielska przystępuje do następnego lęgu i młode z poprzedniego gniazda mogą być atakowane przez ojca. W takim przypadku należy je niezwłocznie odłowić do osobnej woliery.

(pełny tekst artykułu w nr 03/2004)


Autor: Andrzej Jarosz










3. Kuc szetlandzki


Pomimo niewielkich rozmiarów, gdyż wysokość dorosłych osobników sięga maksymalnie 107 cm, szetlandy to najsilniejsze konie świata. Dlatego też niegdyś pełniły rolę koni pociągowych przy przewożeniu torfu, dawniejszego materiału opałowego na Wyspach Szetlandzkich, czy przy transporcie węgla kamiennego w kopalniach. Cechą, która szczególnie wyróżnia kuce szetlandzkie jest bujna, długa grzywa i puszysty ogon. Cechy umaszczenia mają duże znaczenie w ewidencji hodowlanej oraz są ważne dla identyfikacji konia. Wzorzec rasowy kuca szetlandzkiego preferuje dowolność maści za wyjątkiem tarantowatej (na całkowicie lub częściowo białej sierści występują niewielkie owalne, ciemne, nieregularnie rozmieszczone plamy). Sierść kucyków zmienia się w zależności od pory roku.

(pełny tekst artykułu w nr 03/2004)

Autor: tekst i zdjęcia: mgr Monika Wiercińska doktorantka w Katedrze Hodowli Ptaków Użytkowych i Ozdobnych Akademii Rolniczej w Szczecinie







4. Ryby labiryntowe
Początek europejskiej akwarystyki, cz. III
Bojowniki


Bojownik, bojowniczek, bojownikibojownik, bojowniki, bojowniczek

W latach dwudziestych ubiegłego stulecia, podobnie jak i obecnie, dużą popularnością cieszył się bojownik wspaniały Betta splendens, który pochodzi z Tajlandii i Kambodży i dorasta do 9 cm długości. W drodze selekcji uzyskano wiele odmian jedno- i wielobarwnych oraz z podwójnym ogonem. Nie można hodować więcej niż jednego samca w akwarium, gdyż toczą one między sobą walki prowadzące do śmierci słabszego osobnika. W czasie tarła samce budują gniazda z piany. Ryby wymagają wody o temperaturze 25-30°C, odczynie 6-8 i twardości do 20°n. Gatunek pierwszy raz opisał Regan w 1910 roku.

(pełny tekst artykułu w nr 03/2004)

Autor: Andrzej Sieniawski





5. Lis rudy Jako przykład ingerencji człowieka w środowisko


lis, o lisach, lisy, leśnictwo, Lis rudy (Vulpes vulpes) należy do rodziny psowatych. Osiąga długość około 130 cm (w tym na ogon, zwany kitą przypada 40-50 cm), wagę 4,5-8 kg (samice są lżejsze) i żyje do 15 lat. Jest mięsożercą, ale nie gardzi też padliną oraz owocami leśnymi. W ekosystemie leśnym spełnia rolę sanitariusza, gdyż jego łupem padają najczęściej zwierzęta osłabione lub chore. Odmiany hodowlane Na świecie znanych jest około 35 gatunków lisów, jednak tylko dwa z nich - lisa pospolitego i lisa polarnego, zwanego również arktycznym wykorzystano do masowej hodowli na fermach z uwagi na cenne futro. W wyniku pracy hodowlanej stworzono wiele różnych, mutacyjnych odmian barwnych. Nawet u naszego rodzimego lisa rudego wyróżnia się takie odmiany jak: ogniwka, siwoduszka, żmijka, węglarz, krzyżak czy lis szary. Lis polarny (Alopex logopus) zamieszkuje strefę arktyczną półkuli północnej i charakteryzuje się bardziej gęstą i delikatniejszą okrywą włosową. Najbardziej znane jego odmiany barwne to: lis polarny niebieski i biały, zwany też bielejącym.

(pełny tekst artykułu w nr 03/2004)

Autor: dr Hubert Zientek







Boczniaki.
Uprawa w warunkach amatorskich.


Zobacz książkę "Boczniak - technologia uprawy i przetważania"

Boczniak, boczniaki, grzyby, grzybnia, hodowla(7kB)

Na niewielką skalę do uprawy boczniaka można wykorzystać pomieszczenia takie jak hydrofornie, piwnice, garaże, ziemianki itp., można też uprawiać na wolnym powietrzu, w miejscach osłoniętych od słońca i wiatru w okresie wiosennym i jesiennym. Podłożem może być słoma zbóż lub drewno. Można uprawiać grzyby kupując gotowy balot z podłożem po inkubacji (uprawa bardziej pewna), bądź podłoże przygotować samemu, kupując tylko grzybnię ziarnistą, ale jest to dość kłopotliwe i nie zawsze się udaje w warunkach amatorskich. Przygotowanie podłoża. Do uprawy boczniaka polecana jest słoma żytnia, pszenżytnia, pszenna. Słoma powinna być świeża, nie spleśniała, którą należy pociąć na sieczkę długości około 2cm i zapakować w worek jutowy. Worek taki umieszczamy w dużym pojemniku (kocioł, wanna) i słomę zalewamy wrzącą wodą. Następnego dnia wodę zimną wylewamy i na nowo zalewamy wrzątkiem. Czynność tą należy powtórzyć dwukrotnie. Po tym zabiegu worek należy wyjąć z wody i odstawić, aby obciekł. Wilgotność sieczki (podłoża) w worku powinna wynosić po tych zabiegach około 70%, a temperatura około 25°C.

(pełny tekst artykułu w nr 03/2004)

mgr Grażyna Rusiecka


8. Ogłoszenia drobne


Akwarystyka i terrarystyka
Drób ozdobny
Gołębie
Gryzonie
Konie
Koty
Króliki
Ogólnoużytkowe
Psy
Ptaki egzotyczne
Flora
Różne
Targi Wystawy Giełdy

POWRÓT
STRONA GŁÓWNA



Wydawnictwo Fauna&Flora Adres: 45-061 Opole ul. Katowicka 55. Tel. 77/403-99-11.
e-mail:redakcja@faunaflora.com.pl
Redakcja gazety: zespół. Redaktor naczelny: Marek Orel, tel. +48 608 527 988.
Sekretarz redakcji: Janusz Wach, tel. +48 606 930 559. Korekta: Iwona Stefaniak.