STYCZEŃ 2014,
Escampadissa
- kontra sokół
Najbardziej ulubionym obiektem łowów przez sokoła wędrownego są gołębie. Wiedzieli już o tym dawni, arabscy hodowcy i stworzyli rasę gołębi, która potrafiła skutecznie bronić się przed atakami sokołów
Przed napisaniem tego artykułu zastanawiałem się co właściwie wiem o Hiszpanii. Wszystko kojarzyło mi się z piłką nożną i słynnymi w świecie klubami piłkarskimi oraz corridą i tańcem flamenco, a także ze słynną szarżą pod Somosierrą. A przecież ze względu na swoje zainteresowania ten daleki i piękny kraj powinien mi się kojarzyć również z gołębiami. Niestety za małymi wyjątkami gołębie hiszpańskie praktycznie nie są znane w naszej ojczyźnie. Nadszedł więc czas aby poznać nieco ten odległy kraj i gołębie tam hodowane.
Zacznę od wiedzy ogólnej; z Warszawy do Madrytu drogą lądową jest 2 900 km i jest to odległość ogromna, która stanowi jedną z barier w poznawaniu tego kraju i nawiązywaniu kontaktów hodowlanych. Hiszpania to bardzo duży kraj leżący na półwyspie Iberyjskim. Największym miastem i zarazem stolicą kraju jest Madryt. Państwo dzieli się na 17 niezależnych od siebie regionów, a te z kolei na 50 prowincji. Oprócz języka hiszpańskiego na terenie tego rozległego kraju, używane są języki: kataloński, galicyjski, baskijski oraz dialekt kastylijski. Ze względu na położenie geograficzne oraz różnorodne ukształtowanie Hiszpanię charakteryzuje bardzo zróżnicowany klimat; od pokrytych śniegiem pirenejskich szczytów, poprzez zielone łąki położone w Galicji i gaje pomarańczowe w Walencji, a na pustynnej Almerii kończąc. W skład państwa wchodzą też dwa morskie archipelagi: Wyspy Kanaryjskie i Baleary. Ze względu na tematykę ograniczę się tylko do opisu tych ostatnich. Baleary to hiszpańska grupa wysp leżących w zachodniej części Morza Śródziemnego, oddalona ok. 100 km na wschód od wybrzeży kontynentalnej Hiszpanii. Ten słynny archipelag tworzą następujące wyspy: Majorka, Minorka, Ibiza, Formentera i Cabrera. Jest to prawdziwy, turystyczny raj, znajdują się tam najpiękniejsze hiszpańskie plaże z turkusowymi wodami Morza Śródziemnego oraz wspaniałe zabytki architektury. Zaletą wysp jest ich różnorodność. Pomimo iż wyspy te położone są blisko siebie, każda z nich posiada swój własny niepowtarzalny charakter. Baleary są wspólnotą autonomiczną oraz prowincją Hiszpanii, a stolicą tych wysp jest największe miasto Palma de Mallorca, leżące na wyspie Majorka (hisz. Mallorca). Językiem urzędowym jest hiszpański (jęz. kastylijski) oraz kataloński (jęz. regionalny).
Ze względu na łagodny śródziemnomorski klimat, panują tam znakomite warunki do hodowli gołębi.
Regionalne rasy gołębi hodowane na Balearach to:
1. Colom casta Grossa rasa gołębi opasowych (mięsnych) o wadze od 800 do 900 g. Ze względu na wielkość i wagę gołębie te należą do bardzo słabych lotników.
2. Colom de pinta o desbart - małe, lotne gołębie o wadze od 260 do 290 g. Sylwetka prawie pozioma, skrzydła opuszczone, noszone poniżej ogona. Są to gołębie pełne temperamentu, dobrze latające. Występują w wielu odmianach barwnych. Przodkowie tych gołębi prawdopodobnie sprowadzeni zostali z Bliskiego Wschodu w okresie panowania arabskiego na półwyspie Iberyjskim.
3. Colom borino gołąb ten pochodzi z Majorki i prawdopodobnie wyhodowany został z krzyżowania gołębi Pinta z innymi lotnymi rasami. Jest to gołąb normalnej wielkości o wadze od 320 do 340 g, rozpiętość skrzydeł wynosi 70 cm. Tęczówka oka perłowa, brew jasna. Ogon dość długi posiadający od 14 do 16 sterówek.
4. Colom gavatxut mallorquí gołąb w typie krótkodziobych i krótkonogich garłaczy hiszpańskich, waga 400 do 450 g. Temperament niespokojny wręcz bardzo żywy, (ognisty), ponoć gołębie te są niezłymi lotnikami.
5. Colom nas de xot średniej wielkości gołąb o wadze 350 do 400g. Są to ptaki w typie gołębia pocztowego o łukowatej głowie podobnej do naszych gołębi rzeszowskich. Występują w różnych odmianach barwnych w tym też niebieskiej z czarnymi pasami.
6. Colom descampadissanas de xot ostatnią regionalną rasą, hodowaną na Balearach jest gołąb, którego nazwa w regionalnym języku katalońskim brzmi Colom descampadissa natomiast w języku hiszpańskim nazywany jest Paloma de Escampadissa, w angielskim Escampadissa pigeon, francuskim pigeon dEscampandissa, niemieckim Escampandissa tauben.
CHARAKTERYSTYKA
(...)
CECHY RASOWOŚCI
(...)
tekst: Zbigniew Gilarski
fot.: Thomas Hellmann
cały artykuł jest opublikowany w najnowszym, styczniowym numerze f&f, nr 01 / 2014 (180)
szukaj w kioskach lub zamów prenumeratę
Amatorska Hodowla kanarków
- czyli jak uzyskać przychówek?
Rozmnażanie zwykłych, nierasowych, kolorowych kanarków nie jest trudne, choć nie zawsze się udaje. W artykule tym chciałbym poruszyć pewne kwestie, które są niezbędne do odniesienia sukcesu hodowlanego przez mniej doświadczonych hobbystów. Mam tu na myśli ludzi, którzy nie dbają o standardy rasowe, lecz jedynie są zainteresowani rozmnożeniem swoich pupili. Radość bowiem z odchowania zdrowego potomstwa jest dla nich najlepszym wynagrodzeniem i ukoronowaniem hodowli.
W hodowli amatorskiej parę ptaków najczęściej utrzymuje się razem, przez cały czas trwania lęgów. Jest to sposób najbardziej zbliżony do naturalnego i umożliwiający prowadzenie niezwykle ciekawych obserwacji z życia ptasiej rodziny. Jednakże, aby wszystko przebiegało harmonijnie muszą być spełnione określone warunki, o których poniżej. U kanarków źle przygotowanych do lęgów niepowodzenia w rozrodzie są bowiem częste. Co ma zatem największy wpływ na osiąganie dobrych wyników hodowlanych? Jak uchronić się tu przed porażką? Moim zdaniem jest na to kilka rad, którymi zamierzam się teraz podzielić z Czytelnikami f&f.
OKRES SPOCZYNKU PŁCIOWEGO
Z praktycznego punktu widzenia bardzo ważne jest, aby ptaki w okresie spoczynku płciowego przebywały w suchym i dość chłodnym pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza oscyluje wokół 10-14°C, a dzień świetlny jest krótki i trwa nie dłużej niż
8 godzin. Może to być np. przeszklona weranda/balkon przylegające do pokoju mieszkalnego. Samice można oddzielić od samców, ale nie jest to bezwzględnie konieczne. Żywienie w okresie wyciszenia płciowego powinno być ubogie w białko i oparte głównie na suchej mieszance ziarnistej i wodzie, ewentualnie z niewielkim dodatkiem warzyw i owoców (od czasu do czasu).
WYBÓR OSOBNIKÓW RODZICIELSKICH
Osobniki rodzicielskie muszą być nie tyle dojrzałe płciowo, co rozpłodowo i znajdować się w tzw. kondycji hodowlanej (ani zbyt otłuszczone, ani zbyt wychudzone i zawsze całkowicie wypierzone). Szczególnie niekorzystnie na wyniki lęgów wpływa nadmierne zapasienie ptaków. Samice powinne przystępować do lęgów w wieku nie niższym niż 9-10 miesięcy i być dobrze wylatane (usprawnione kondycyjnie kanarzyce są potem najlepszymi matkami), a samce powinny mieć 1,5 roku lub więcej. Nieodzowne jest wcześniejsze przeprowadzenie kontroli stanu zdrowia: przycięcie zbyt długich pazurków (są przyczyną rozbijania jaj), skorygowanie przerośniętego dzioba (utrudnia prawidłowe karmienie piskląt), sprawdzenie upierzenia i skóry w kierunku obecności pasożytów zewnętrznych (uniemożliwiają spokojne wysiadywanie jaj), ewentualne profilaktyczne odrobaczenie ptaków. Generalnie zaś samiec powinien odznaczać się żywym temperamentem i intensywnym śpiewem, a samica łagodnością. Klatki lęgowe przed umieszczeniem w nich ptaków oraz gniazdko, żerdki i karmidła powinny być gruntownie wymyte, odkażone wrzątkiem i wysuszone.
STYMULACJA DO ROZRODU
Kanarki są przykładem gatunku, którego aktywność płciowa zależy od długości dnia świetlnego (fotoperiodyzm). Jest to najważniejszy czynnik środowiskowy stymulujący przystąpienie do lęgów. Drugim, nieznacznie mniej ważnym, jest temperatura. Chcąc zatem pobudzić ptaki do lęgów należy sztucznie przedłużać im dzień świetlny (z 8 do 15-16, godzin na dobę). W ten sposób nie musimy czekać z ich rozpoczęciem, np. do marca, ale poprzez sztuczne kształtowanie warunków środowiskowych, zacząć rozmnażać ptaki już z początkiem stycznia, a nawet jeszcze w grudniu. Należy jednak robić to stopniowo i systematycznie, nigdy zaś zbyt raptownie, gdyż mogą wtedy wystąpić problemy z zapłodnieniem jaj. Również temperatura powietrza powinna stopniowo wzrastać z zimowej do lęgowej tj. 19-20oC. Należy jednak pamiętać, że najlepsze jest światło naturalne, które umożliwia syntezę witaminy D w organizmie ptaka (stąd często praktykowane przez hodowców amatorów rozpoczynanie lęgów w marcu). W razie jego braku w warunkach sztucznych musimy użyć światła o pełnym zakresie fali.
ŁĄCZENIE W PARY
(...)
SKŁADANIE I WYSIADYWANIE JAJ
(...)
WYCHÓW MŁODYCH
(...)
tekst i zdjęcia: dr Hubert Zientek
www.multihobby.net
cały artykuł jest opublikowany w najnowszym, styczniowym numerze f&f, nr 01 / 2014 (180)
szukaj w kioskach lub zamów prenumeratę
Ocena królików
- zgodnie z wzorcem KCZH
Fenotypem nazywamy wszystkie cechy zewnętrzne zwierzęcia, jego wygląd i budowę. Ocena fenotypu, prowadzona metodą punktacji, pozwala na określenie na ile dany osobnik jest podobny do wzorca rasowego, a na ile od niego odbiega. Znajomość wzorca rasowego pozwala na prowadzenie pracy hodowlanej, mającej na celu uzyskiwanie potomstwa o cechach jak najbardziej zbliżonych do ideału rasowego. Wprowadzając do rozrodu zwierzęta najbardziej zbliżone do wzorca, z jednej strony utrwalamy cechy już istniejące, a z drugiej powodujemy, że cała populacja ulega wyrównaniu w kierunku oczekiwanych cech rasowych.
Chcąc prawidłowo przeprowadzić ocenę należy zwrócić się do Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt z prośbą o przysłanie uprawnionego sędziego licencyjnego, który w oparciu o obowiązujący wzorzec, dokona oceny stada.
Wniosek o objęcie stada królików oceną wartości użytkowej i hodowlanej składa hodowca, właściciel stada, do Regionalnego Centrum Hodowli Zwierząt, właściwego dla miejsca pochodzenia stada.
W ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku specjalista prowadzący ocenę, po dokonaniu uzgodnień, powiadamia zainteresowanego o terminie lustracji stada królików oraz obiektu, w którym jest ono utrzymywane. Lustracja budynku i warunków utrzymania jest dokonywana od względem stanu technicznego i sanitarnego. Z przeprowadzonej lustracji specjalista sporządza protokół.
Stado królików może zostać objęte oceną wartości użytkowej i hodowlanej jeżeli:
1. Zwierzęta stada podstawowego wykazują cechy charakterystyczne dla wzorca swojego gatunku, rasy i odmiany, co stwierdza osoba upoważniona przez Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt.
2. Obiekt, w którym utrzymywane jest stado wyposażony jest w sprzęt i urządzenia techniczne gwarantujące racjonalne prowadzenie hodowli i dobrostan zwierząt.
3. Hodowca, właściciel stada w dniu przeprowadzania lustracji przez specjalistę, prowadzącego ocenę przedłoży zaświadczenie, w którym lekarz weterynarii, właściwy dla miejsca pochodzenia stada, stwierdzi, że zwierzęta są zdrowe. Zaświadczenie musi być wydane nie wcześniej niż 7 dni przed terminem lustracji.
4. Hodowca, właściciel stada zwierząt, wykona zalecenia zawarte w protokole sporządzonym po lustracji przez specjalistę prowadzącego ocenę.
Pozytywny wynik lustracji stanowi podstawę do objęcia stada królików oceną wartości użytkowej i hodowlanej. Ocenę królików prowadzi się dla stad liczących co najmniej 10 samic stada podstawowego dla każdej rasy.
(...)
dr Leszek Antoni Gacek
cały artykuł jest opublikowany w najnowszym, styczniowym numerze f&f, nr 01 / 2014 (180)
szukaj w kioskach lub zamów prenumeratę
Apetyt na rośliny doniczkowe
Brzydka pogoda i długie wieczory sprawiają, że zimą koty i psy nudzą się w mieszkaniu. Właściciele mniej chętnie i krócej chadzają z nimi po przydomowym ogrodzie czy osiedlowych parkach. A koty i psy, zwłaszcza młode, są wszędobylskie, ciekawskie i potrzebują rozrywki. Całe mieszkanie traktują jak swoje terytorium i znają jego najbardziej niedostępne zakamarki. Każdy nowy przedmiot, który znajdzie się w ich otoczeniu jest obwąchany, a czasami nawet nadgryziony. Nie wszystko jednak nadaje się do badania przez naszego pupila.
Ciekawość otoczenia jest utrwaloną w ciągu ewolucji cechą, która sprawdziła się u dzikich przodków kota i psa. Tam znajomość środowiska była niezbędna do przetrwania. Jednak ciekawość nie zanika na terenie domu, gdzie czyhają na nieświadome zwierzę liczne niebezpieczeństwa. Szczególnie niebezpieczne są domowe rośliny ozdobne, które mimo swojego piękna bywają często czarą trucizny skrytą w kolorowych kwiatach i soczyście zielonych liściach. Z pozoru nieszkodliwe, dla podgryzającego je kota czy psa mogą okazać się śmiertelnymi.
Ochronić roślinę, ochronić zwierzę
Zarówno koty jak i psy to zwierzęta mięsożerne, jednak w celu lepszego trawienia i uwolnienia się od niektórych toksyn oraz włosia mają w zwyczaju żuć liście zielonych roślin. Całe szczęście istnieją sprawdzone metody by uchronić i cenne rośliny i jeszcze cenniejsze zdrowie pupila.
W przypadku psów sprawa jest dużo łatwiejsza, gdyż wystarczy wszystkie rośliny ozdobne ustawić wyżej, poza zasięgiem jego zębów. Posiadając kota, w szczególności młodego trzeba wyjść z założenia, że nie ma dla niego w naszym mieszkaniu miejsc niedostępnych- może tylko poza zwisającymi ze środka sufitu donicami. Dlatego powinniśmy zaspokoić potrzeby pokarmowe zwierzęcia, jeśli chodzi o kontakt z roślinami i dostarczać mu codziennie świeżej trawy. Jeśli jednak mimo tego kot wciąż nadgryza rośliny doniczkowe, należy jak najszybciej skropić je mieszaniną wody z dodatkiem świeżo zmielonego (bardzo drobno) pieprzu, ostrej papryki chilli lub imbiru. Warto wiedzieć, że w sklepach ogrodniczych i zoologicznych pojawiły się substancje odstraszające koty, które idealnie mogą sprawdzić się jako chroniące rośliny ozdobne. Z kolei ekstrakt z kocimiętki lub pocieranie jej świeżymi liśćmi korytka gdzie znajduje się trawa przeznaczona dla kota, odciągnie zwierzę od niebezpiecznych miejsc.
Ogródek dla pupila
(...)
Piękne a takie trujące
(...)
tekst i zdjęcia:
dr inż. Radosław Kożuszek
cały artykuł jest opublikowany w najnowszym, styczniowym numerze f&f, nr 01 / 2014 (180)
szukaj w kioskach lub zamów prenumeratę
|
Powrót do archiwum
Strona główna
Wydawnictwo Fauna&Flora Adres: 45-061 Opole ul. Katowicka 55. Tel. 77/403-99-11.
e-mail:redakcja@faunaflora.com.pl
Redakcja gazety: zespĂłĹ. Redaktor naczelny: Marek Orel, tel. +48 608 527 988.
Sekretarz redakcji: Janusz Wach, tel. +48 606 930 559. Korekta: Iwona Stefaniak.
|
