"fauna&flora"
Kwiecień 04/2003 (51)

W lutowym wydaniu f&f (nr 2/2003) przedstawiliśmy miłośnikom gołębi kuraka modeńskiego. Dzisiaj prezentujemy kolejne rasy zaliczane do tej grupy. Mamy nadzieję, że te publikacje przyczynią się do większego zainteresowania tymi pięknymi rasami.

KURAK FLORENCKI

   Kurak florencki to klasyczny przedstawiciel tej grupy gołębi. Ta stara włoska rasa znana jest już od 1793r, Prawdopodobnie powstał w wyniku krzyżowania kuraka maltańskiego z kurakiem modeńskim. Są to rosłe ptaki ważące od 670g do 790g; cechuje je dobra płodność i żywotność.
Jego włoska nazwa to"Gazzo Florentino", niemiecka "Florentiner", czeska "Florentyn" lub "Florentsky Holub".



Głowa duża, ładnie zaokrąglona, z wyraźnym czołem. Oczy pomarańczowe do czerwonych. Brew wąska, lekko różowa. Dziób normalnej wielkości, silny, u czarnych i niebieskich czarny, u pozostałych jasny. Szyja dość długa, silna, dobrze osadzona. Pierś zaokrąglona, wysunięta do przodu. Plecy grzbiet krótki. Skrzydła krótkie, szerokie, lotki spoczywają na ogonie. Ogon krótki, zwarty, noszony pod kątem 45 stopni. Nogi długie, proste, nieopierzone, pazurki jasne. Opierzenie gęste dobrze przylegające. Rysunek na białym tle, barwna jest głowa, tarcze skrzydeł i ogon, 7 do 10 lotek jest białych. Barwa jednobarwne - czarne, czerwone, żółte, oraz kombinacje tych barw z pasami. Wady ciemne lub perłowe oczy, źle osadzony ogon, zły rysunek, wady postawy.

KURAK MALTAŃSKI

   Kurak maltański to najbardziej charakterystyczny reprezentant tej grupy gołębi. Jego niepowtarzalna sylwetka bardziej kojarzy się z kurą niż gołębiem.
Przodkowie kuraka maltańskiego najprawdopodobniej pochodzą z Indii. Te rosłe i efektowne ptaki bardzo licznie hodowane są w krajach wchodzących w skład dawnej Jugosławii. W Polsce rasa znana lecz nielicznie hodowana. W języku niemieckim rasa ta nosi nazwę "Malteser", w czeskim"Maltezan" lub "Maltezsky Holub".


Głowa wydłużona, czoło wąskie. Oczy u białych ciemne, u pozostałych pomarańczowe. Brew u białych jasno-czerwona, u pozostałych cielista. Dziób średnio długi, mocny. U białych, czerwonych i żółtych barwy woskowej, u brązowych rogowy, u pozostałych ciemny. Szyja bardzo długa, noszona pionowo. Pierś wysoko uniesiona, brzuch krótki zaokrąglony. Plecy krótkie, szerokie, w połączeniu z szyją i ogonem tworzą literę U. Skrzydła bardzo krótkie, luźno przylegające, lotki krótkie końcami skierowane do góry. Ogon krótki, skierowany do góry, sprawia wrażenie przyciętego. Nogi długie, mocne, skoki nieopierzone. Upierzenie dobrze przylegające. Barwa jednokolorowe; czarne, czerwone, (brązowe), żółte, białe, niebieskie z czarnymi pasami, grochowe, szekowate i tygrysowate. Wady długi, cienki dziób, krótka gruba szyja, nogi krótkie lub iksowate, płasko noszony ogon.

MODENA ANGIELSKA

   Modena angielska to wysoce uszlachetniona odmiana kuraka modeńskiego. Jednak współczesna modena bardzo różni się od formy wyjściowej i wyglądem przypomina raczej małego kinga niż klasycznego kuraka.
Rasa ta jest niezmiernie popularna w USA, Kanadzie Austrii i południowej Afryce – tam jednak hoduje się jej amerykańską odmianę. Natomiast w Europie hodowany jest jej klasyczny typ zwany angielskim. W ostatnich latach hodowcy z Europy zachodniej dość często posiłkują się importami z USA. Waga tych ptaków waha się w granicach 600g,a więc są dość ciężkie i mało lotne. Hodowane są najczęściej w systemie wolierowym i wymagają niskich gołębników.
Modeny są ptakami silnymi, żywotnymi i dość dobrze wychowują swoje młode.
Ich nazwa w języku angielskim to "Modena", w niemieckim "Englische Modena", czeskim "Modena"


    Głowa zaokrąglona, z wyrazistym wierzchołkiem głowy. Oczy pomarańczowe do czerwonych. Brew wąska, zgodna z barwą głowy, u białych od cielistej do czerwonej. Dziób średnio długi, mocny, kolor zgodny z barwą upierzenia. Szyja krótka, gruba. Pierś szeroka wysunięta do przodu, dobrze zaokrąglona. Brzuch pełny, mocno zaokrąglony. Plecy szerokie, krótkie. Skrzydła krótkie, szerokie, uniesione do góry. Ogon bardzo krótki, uniesiony do góry. Nogi mocne, średnio krótkie, nieopierzone. Pazurki koloru dzioba. Upierzenie krótkie, dobrze przylegające. Barwa czysta, dobrze nasycona, równomiernie rozłożona, rysunek wyraźny. Rysunek schietti - jednobarwne, gazzi z rysunkiem sztrasera, magnani tj, wielobarwne.
Modeny występują w bardzo wielu odmianach barwnych, które opisane są szczegółowo we wzorcu tej rasy. Wady - zbyt wątły lub długi tułów, płaska głowa, poziomo noszony ogon, wadliwy rysunek, rozmazany kolor, wady budowy.