Burunduk – ziemna wiewiórka z Syberii

Ze względu na swą urodę i zabawny wygląd spotyka się z dużym zainteresowaniem klientów sklepów zoologicznych, które zdecydowały się na włączenie go do swej oferty handlowej. Burunduk (Eutemias sibericus), wbrew nazwie łacińskiej w warunkach naturalnych nie występuje jedynie na Syberii, ale też w lasach północno-wschodniej Europy i na rozległym obszarze wschodniej Azji: Mongolia, centralne i północne Chiny, Korea, północna Japonia. Burunduk jest niewielkim zwierzęciem (długość od czubka nosa do końca ogona wynosi 25 cm, z czego na ogon przypada 18 cm; waga ok. 100-125 g). Długość życia sięga średnio 5-6 lat, w niewoli nawet do 10 (znany jest przypadek wiewiórki, która żyła 18 lat!). Posiada dość długi, puszysty ogon. Małe, zaokrąglone uszy. Bardzo chwytne i sprawne przednie łapy. Charakterystyczne umaszczenie: brunatno szare, strona brzuszna jasno żółta lub biała. Na głowie, grzbiecie i bokach podłużne, ciemne pasy (5 na grzbiecie). Występują odmiany barwne: jasna (pstra, cynamonowa), biała (ang. Black Eyed White) oraz albinotyczna. Burunduki są zwierzętami o aktywności dziennej, prowadzącymi bardzo ruchliwy tryb życia. Są bardzo czujne, ostrzegają się wzajemnie dźwiękami podobnymi do ćwierkania ptaków. Do tego, podobnie jak chomiki, posiadają specjalne kieszonki policzkowe, w których szybko umieszczają stosunkowo duże ilości pokarmu, przenoszą go do nory (w niewoli do domku-spiżarni), gdzie może zostać spokojnie skonsumowany, bądź zmagazynowany. W związku z kopaniem nor i spędzaniu większości życia na ziemi, zalicza się burunduki do wiewiórek naziemnych. Jako zwierzę towarzyszące potrzebuje zajęcia, a przy tym jest dość trudny w oswojeniu i nie przepadający za głaskaniem, czy przytulaniem. Nie jest to najtrafniejszy wybór, jeśli szukamy zwierzaczka dla młodszych dzieci. Osobom lubiącym sterylny porządek w domu wiewiórki będą przeszkadzać, gdyż wysypują ściółkę i ziarno z klatki, mogą podgryzać sprzęty domowe, zrzucać drobiazgi z półek, wygrzebywać ziemię z kwiatów itp. Przed zakupem zwierzęta w sklepie warto najpierw poobserwować przez kilka dni, zwracając uwagę na ich zachowanie i chęć pobierania pokarmu. Zdrowy gryzoń powinien być aktywny, ruchliwy, należy unikać osobników osowiałych (najczęściej siedzą smutne w kąciku), o zmierzwionej, przerzedzonej, czy brudnej sierści, zapadłych bokach. Dobrze jest poszukać hodowców tych gryzoni, będą oni posiadać większą wiedzę na temat odpowiednich warunków zoohigienicznych dla wiewiórek. W domu burunduka można przetrzymywać w klatce lub w dużej wolierze (też zewnętrznej, dobrze podmurowanej)...

Autor: Dr wet. Joanna Zarzyńska

Dr Paweł Zarzyński

fot. arch. red. GNUFreeLicense

Większości osób burunduk kojarzy się z zabawnymi wiewiórkami z bajek Disneya-Chipem i Dale’em (są to wiewiórki amerykańskie, ang. chipmunk; kuzyni burunduków). 

Strona stworzona w kreatorze WebWave.

Telefon: 77/403-99-11 

Email: redakcja@faunaflora.com.pl