ŁASICOWATE

SZCZUR WĘDROWNY

SZCZUR ŚNIADY 

W terenach wiejskich oraz na obrzeżach miast, a szczególnie w okolicach sąsiadujących z lasami bardzo poważnym problemem dla właścicieli kurników bywają drapieżne ssaki z rodziny łasicowatych....

Autor: dr wet. Joanna Zarzyńska

dr Paweł Zarzyński

(fot. arch. red.)

Drugim gatunkiem szczura powszechnym w Polsce jest wspomniany już szczur wędrowny (Rattus norvegicus), również pochodzący z południowo-wschodniej Azji, tyle tylko, że przywędrował stamtąd znacznie później. Od szczura śniadego różni się znacznie większymi rozmiarami. Rekordowe osobniki osiągają nawet 30 cm długości ciała do czego należy dodać 13-23 centymetrowy ogon. Ich masa może przekraczać 550 g. Odznaczają się tępo zakończonym pyskiem i małymi uszami. Ich futro ma na grzbiecie barwę brunatnoszarą z żółtawym odcieniem, zaś na brzuchu jest żółtawe, białawe lub szare. Gatunek ten jest rozsiedlony w całej Polsce, w niektórych okolicach występuje bardzo licznie. Preferuje bezpośrednią bliskość wody, chętnie zasiedla kanały kanalizacyjne, wysypiska śmieci, piwnice, magazyny, składy, itp. Pozostaje aktywny przez całą dobę, ale najczęściej wyrusza na poszukiwanie pożywienia w nocy. Jest wszystkożerny. Podobnie jak jego kuzyn wyrządza ogromne szkody niszcząc zapasy żywności i innych produktów oraz uszkadzając infrastrukturę. Błyskawicznie się rozmnaża: samica wydaje na świat do 4 miotów rocznie, a w każdym przeciętnie po 7 młodych. Gatunek ten również dożywa do 4 lat. Obydwa gatunki szczurów mogą być bardzo groźne dla mieszkańców kurników. Szkody przez nie wyrządzane niekiedy ograniczają się tylko do wyjadania ptakom paszy, zdarza się jednak często, że atakowane są pisklęta, a nawet dorosłe ptaki, zwłaszcza gołębie i małe odmiany kur. Szczury z upodobaniem niszczą również jaja stanowiące jeden z ich przysmaków. Mimo pozornie niewielkich rozmiarów mogą być niebezpieczne dla człowieka. Co prawda, na jego widok uciekają, jednak przyparte do muru zaciekle się bronią i potrafią bardzo poważnie pokąsać. Jest to niebezpieczne również dlatego, że obydwa gatunki tych gryzoni bywają częstymi nosicielami wścieklizny, a także innych chorób. Z oczywistych względów zwierzęta te nie znajdują się w Polsce pod żadną ochroną, wręcz przeciwnie - zalicza się je do ustawowo tępionych szkodników. 

Na terenie nas (Rattus rattus) najprawdopodobniej przed wiekami przywędrował do Europy z Azji południowo-wschodniej. Dorasta do 16-23 cm długości ciała nie licząc osiągającego 18-25 cm ogona. Masa ciała wyrośniętych okazów może dochodzić do 200 g. Gryzoń ten posiada ostro zakończony pysk ozdobiony stosunkowo dużymi, cienkimi, niemal pozbawionymi sierści uszami. Ubarwienie bywa bardzo zmienne, najczęściej spotyka się osobniki szarobrunatne, ale zdarzają się też popielate do niemal całkiem czarnych. Brzuszna strona ciała jest zawsze jaśniejsza. Gatunek ten obecnie występuje w Polsce najprawdopodobniej już tylko wzdłuż zachodniej i północnej granicy (dorzecze Odry i wybrzeże Bałtyku), choć jego dokładny zasięg nie został szczegółowo zbadany. Z pozostałej części kraju szczur ten został wyparty przez swego większego kuzyna - szczura wędrownego - którym zajmiemy się za chwilę. Szczur śniady jest typowym gatunkiem synantropijnym ściśle związanym z człowiekiem i jego działalnością. Zamieszkuje głównie ludzkie siedziby i budynki gospodarcze. Dzięki zdolnościom do wspinaczki po murach jest w stanie dostać się niemal wszędzie (przysłowiowe „szczury okrętowe” podróżujące jako pasażerowie na gapę na statkach należą właśnie do tego gatunku). Jako zwierzęta wszystkożerne mogą one wyrządzać ogromne szkody w gospodarce człowieka niszcząc zapasy żywności, dewastując budynki, itp. Ich zwalczanie utrudnia bardzo wysoka płodność – okres godowy trwa cały rok, samica po 20-24 dniowej ciąży rodzi 3 do 15 młodych. W dobrych warunkach może wydać na świat nawet 6 miotów rocznie. Małe szczury rosną bardzo szybko osiągając dojrzałość (i zdolność do rozrodu) już po 3-6 miesiącach. W dobrych warunkach mogą dożywać do 4 lat. zego kraju występują dwa gatunki szczurów: śniady i wędrowny. 

Listę „kurnikowych” agresorów otwiera nie kto inny, jak szczur. Gryzonie te należą do najczęściej spotykanych w naszych obejściach drobnych ssaków, które mogą wyrządzić wśród drobiu bardzo poważne szkody. Odznaczają się przy tym wielką elastycznością co do przystosowań oraz wyjątkową ekspansywnością. Na terenie naszego kraju występują dwa gatunki szczurów: śniady i wędrowny. 

SZCZURY 

Częstym problemem z jakim przychodzi im się borykać są szkody powodowane wśród ich pupili przez drapieżniki zakradające się do obejścia i polujące na bezbronne, zamknięte w pomieszczeniach pisklęta, jak również dorosłe osobniki. Zapraszamy do świata sprytnych drapieżników, które mogą zagrozić mieszkańcom kurników. W poniższym artykule przedstawiamy ich sylwetki oraz najważniejsze cechy, które warto znać, by lepiej chronić swoje ptactwo.

W Polsce z roku na rok przybywa miłośników hodowli drobiu ozdobnego, którzy z upodobaniem pielęgnują w przydomowych kurnikach, wolierach i na wolnych wybiegach różnorodne gatunki kur, kaczek, gęsi i bażantów.

Strona stworzona w kreatorze WebWave.

Telefon: 77/403-99-11 

Email: redakcja@faunaflora.com.pl